شوهرم داستایفسکی اثر آنا داستایوسکایا ترجمه اسماعیلی سیگارودی

شوهرم داستایفسکی اثر آنا داستایوسکایا ترجمه اسماعیلی سیگارودی

مشخصات و خرید اینترنتی کتاب شوهرم داستایفسکی اثر آنا داستایوسکایا ترجمه اسماعیلی سیگارودی توسط انتشارات سبزان منتشر شده است . کتابِ «شوهرم داستایفسکی» که سال‌ها بعد از مرگ داستایفسکی نوشته شد، بی‌تردید صادقانه‌ترین، دقیق‌ترین و شخصی‌ترین روایت از پانزده سال پایانی زندگی نویسنده‌ی روس است . کتابی که منبع اصلی زندگی‌نامه‌نویسان داستایفسکی محسوب می‌شود. آنا چهار کودک به دنیا آورد که دو تای آن‌ها از دنیا رفتند و پدر نویسنده‌شان را برای همیشه داغ‌دار کردند. او شاهد قرض‌ها، آلام و حمله‌های متعدد صرع همسرش بود . شاهدِ سودجویی نزدیکان از درآمدِ او. او با داستایفسکی به اروپا رفت تا از طلبکاران بگریزند و «ابله» را بنویسد. آنا که داستایفسکی «کبوترکِ من» می‌نامیدش، او را حمایت کرد تا خود ناشر آثاری باشد که چاپ‌چی‌های طماع به رقم پایین از شوهرش می‌خریدند و روزاروز از قبالِ آن‌ها ثروتمندتر و وقیح‌تر می‌شدند. آنا خود را وقف مرد تبعیدی کرد و تا آخرین لحظه‌ی حیاتش کنار او بود .

 آنا معجزه‌ی زندگی نویسنده بود. تقدیر چنین بود که او نزدیک به سی سال بعد از داستایفسکی زنده بماند و تمام جزییاتِ زندگی‌شان را روایت کند. این کتاب که از روسی، با انبوهی از جزئیات ترجمه شده، شرحی دقیق از بسیاری جزئیات رمان‌های داستایفسکی را در خود دارد و چرایی برخی رخدادهای این روایت‌ها را.بی‌تردید هیچ کتابی ، درباره‌ی مردی که به قول آنا فشاری خردکننده را برای رستگار کردن خود تحمل کرد، چنین دقیق و هیجان‌آور نیست. آنا کمی پیش از استقرار بلشویک‌ها، همان بلایی که داستایفسکی در رمان «شیاطین» برای روسیه پیش‌بینی‌اش کرده بود، از دنیا رفت و ممنوع ‌شدن کتاب‌های همسرش را به دستور لنین و بعد استالین ندید. حالا لنین و استالین مرده‌اند و داستایفسکی زنده است و آنا راوی این زنده‌ی ابدی‌ است.نویسنده می‌گوید: در 1910، وقتی که به‌دلیل ضعف سلامتی و قوا ناگزیر شدم کار نشر آثار شوهرم را، کاری که بسیار به آن علاقه‌مند بودم ، به دیگران واگذار کنم و وقتی به اصرار پزشکان ناچار به زندگی دور از پایتخت شدم، خلائی بزرگ در زندگی‌ام احساس کردم که لازم آمد با کاری سرگرم‌کننده پُرش کنم ، وگرنه حس می‌کردم که آن فعالیت برای مدتی طولانی ارضایم نخواهد کرد. زندگی‌ کردن در انزوای مطلق و عدم حضور یا کم‌رنگ ‌بودن حضورم در امر روزمره، باعث شد اندک‌اندک با روح و افکارم غرق در گذشته شوم، گذشته‌ای که به‌غایت برایم سعادتمندانه بود. این موضوع به من کمک کرد تا پوچی و بیهودگی زندگی کنونی‌ام را به دست فراموشی بسپارم. موقع مرور دفترچه‌ی یادداشت‌های شخصی خود و شوهرم ، آن‌قدر جزئیات جالب در آن‌ها یافتم که بی‌اختیار تمایل پیدا کردم که این‌بار آن‌ها را نه به روش تندنویسی، بلکه به زبان عامه‌فهم بنویسم ، به‌ویژه که اطمینان داشتم فرزندانم، نوه‌هایم و چه‌بسا برخی از دوستداران نبوغ زنده‌یاد شوهرم که تمایل دارند از احوالات میخایلویچ داستایفسکی در زندگی خانوادگی‌ اش آگاه شوند ، مجذوب دست‌نوشته‌هایم خواهند شد .