هیولا وارد میشود اثر مایک دیویس ترجمه محمد نصیری

هیولا وارد میشود اثر مایک دیویس ترجمه محمد نصیری

مشخصات و خرید اینترنتی کتاب هیولا وارد میشود اثر مایک دیویس ترجمه محمد نصیری انتشارات صاد

این نویسنده در کتاب هیولا وارد می‌شود: کووید 19، آنفولانزای مرغی و بلایای سرمایه داری، با استفاده از تجارب اندوهگین انسان‌ها در مواجه با بیماری‌های واگیردار مانند سارس، آنفولانزای مرغی، ابولا و کرونا در قرن 21 نشان می‌دهد که اقتصاد و سرمایه‌داری امروزی چه نقشی در پدیدآیی و پخش این ویروس‌ها داشته‌اند.

مایک دیویس (Mike Davis) متولد سال 1946 در آمریکا، یکی از بهترین و مشهورترین اندیشمندان معاصر است که میخواهد با استفاده از تفکرات سنت چپ، اتفاقاتی که در انتهای قرن بیستم و اوایل قرن بیست و یکم افتاده است را واکاوی نماید. او با روایتی دردناک و دل‌انگیز ما را با هیولایی مواجه می‌کند که ساخته‌ی نابرابری اقتصادی انسان‌هاست. مایک در کتاب هیولا وارد می‌شود (The Monster Enters) صحبت خود را با معرفی ویروس‌ها و مراحل تکاملشان آغاز می‌کند و با یک پاسخ ساده به ما می‌گوید که این همه ویروس مرگبار از کجا آمده‌اند.

وجود این ویروس‌‌ها در بدن ممکن است باعث مرگ در انسان‌ها شود. عجب! پس این ویروس‌های مرگبار به یکباره از آسمان نازل نمی‌شوند و بدون شک زمینی هستند! در مزرعه‌های غول‌آسای پرورش دام که سرمایه‌داری شرکتی به راه انداخته است، ده‌ها هزار حیوان از گونه‌های مختلف مثلاً پرندگان در کنار خوک‌ها را در یک سوله کنار یکدیگر قرار می‌دهند. در این شرایط احتمال ترکیب مرگ‌بار دو ویروس مرغی و خوکی در بدن یکی از این حیوان‌ها و انتقال آن‌ها به حیوانات دیگر بسیار زیاد است. هم‌اکنون حدود 1 میلیارد خوک اهلی، 5.1 میلیارد گاو اهلی و 20 میلیارد جوجه در جهان وجود دارد که بیشترشان در همین مزرعه‌های صنعتی هستند!

با این ‌وصف پیدایش ویروس‌های مرگ‌بار عجیب نیست، عجیب آن است که تعداد این ویروس‌ها هنوز خیلی کم هستند و این از خوش‌شانسی ماست؛ ولی کیست که تضمین کند این خوش‌شانسی فردا هم پابرجا خواهد بود؟

این ویروس‌ها پس از پخش و گسترش، بیشتر قربانیان خود را از میان تهی‌دستان برمی‌گزینند؛ چرا که طبق گفته‌ی مایک دیویس، بدغذایی و آلودگی محیط زندگی آنان، سیستم ایمنی‌شان را ضعیف کرده و ویروس، تنها ضربه‌ی آخر را می‌زند. ناگفته نماند که آلودگی محیطی را نباید تنها در کوچه و خیابان‌های فلان کشور آفریقایی جستجو کرد، آلودگی در همه جای دنیا هست؛ یا به سخن بهتر، هر جا آدم تنگ‌ دست باشد، آلودگی هم وجود دارد.

هیولای کووید 19 اکنون وارد خانه‌‌هایمان شده است و این کتاب به ‌طور علمی نشان می‌دهد که فقر چگونه آدم را به کُشتن می‌دهد. هر چه می‌گذرد، خدمات درمانی در همه‌ی دنیا به‌ گونه‌ای روزافزون، خصوصی‌تر و گران‌تر می‌شوند. پرسش این است: آن 1 میلیارد نفر که در زاغه‌ها زندگی می‌کنند، آن 1 میلیارد کارگرِ بدون بیمه و آن انسان‌هایی که حتّی در آمارها هم نمایندگی نمی‌شوند، چگونه باید درد خود را درمان کنند؟

مقدمه‌ی بلند کتاب هیولا وارد می‌شود که آوریل سال 2020 نوشته شده است، به کووید 19 می‌پردازد و دیویس این بیماری را ادامه‌ی همان بیماری‌های ویروسی سال‌های قبل می‌داند و پیوند آن‌ها را با سرمایه‌داری برملا می‌کند. نویسنده در این کتاب، گذشته از کووید 19، بارها به آنفولانزای مرغی و سارس و بیماری‌های دیگر می‌پردازد. درگیری این روزهای ما با کرونا نباید چشممان را به‌روی این واقعیت ببندد که بیماری‌های دیگر و از همه مهم‌تر آنفولانزای مرغی هنوز ریشه‌کن نشده‌اند و ممکن است به زودی زود جای کرونا را بگیرند و همه‌گیر شوند!

ویروس‌ها که احتمالاً مسئول 90% از بیماری‌های عفونی هستند، در اساس ژن‌های انگلی‌ای هستند که برای کپی‌کردن هزاران‌باره‌ی خودشان، سازوکار ژنتیکی سلول‌های قربانی را به سود خود برمی‌گردانند. اندک ویروس‌های مبتنی ‌بر DNA یک سازوکار بهسازی دارند که مطمئنشان می‌کند کپی‌برداریشان موبه‌مو است، ولی ویروس‌هایی مانند آنفولانزاها و کروناویروس‌ها که مبتنی‌بر RNA هستند، چنین سازوکاری ندارند. پیامد اینکه، برخی گونه‌های ویروسی حکم ماشین زیراکس‌های شگفت‌انگیزی را دارند که بسیار سریع کپی می‌کنند ولی دستاورد کارشان پر از اشتباه است.

مقاله‌ای جدید در نیو انگلند جورنال آو مدیسن چنین می‌گوید:

«8 میلیون سال زمان می‌برد تا ژنوم گونه‌ی بشر 1% تکامل یابد. خیلی از ویروس‌های حیوانی مبتنی ‌بر RNA می‌توانند تنها در چند روز بیش از 1% تکامل بیابند.»

این ویروس‌ها با فراوری نسخه‌های غیردقیق فراوان از ژنوم خود، امتیاز بزرگی در مقاومت برابر سیستم ایمنی انسان‌ها دارند؛ چراکه به‌ناچار کپی‌هایی وجود خواهد داشت که دست‌کم تاحدی در برابر پادتن‌های طبیعی یا واکسنی مقاومت می‌کنند.

ویروس‌ها _ این ذره‌های کوچک‌تر از باکتری که به‌آسانی از روزنه‌های پرسلان هم می‌گذشتند - تا چندین دهه برای میکروب‌شناسی مدرن پرسش‌برانگیز بودند. ویروس‌ها برای نخستین‌بار در پایان دهه‌ی 1930، یعنی کمی پس از اختراع میکروسکوپ الکترونی، تصویر شدند. ساختارها و صورت‌های بسیار گونه‌گون آن‌ها دانشمندان را گیج کرد؛ برای نمونه، آنفولانزای A (ویروسی که از آنفولانزای B و C خطرناک‌تر است و سرماخوردگی‌ها و آنفولانزاهای زمستانی، زیر سرِ آن است) شبیه یک مین دریایی و پر از خار بود. ویروس‌هایی که باکتری‌ها را آلوده می‌کنند، شبیه ماشین‌های مریخ‌نورد بودند و ابولا شبیه کِرم بود. کروناویریده‌ها در سال 1937 کشف شدند و شبیه کسوف‌های خورشیدی کوچک بودند. تصویر میکروسکوپی «گلبرگ‌های» برآمده‌ی آن‌ها - که پروتئین‌های S هستند و به ویروس اجازه می‌دهند به سطح سلول چفت شود. همانند هاله‌ی خورشید در زمان کسوف کامل است. نام این خانواده از همین جا منشا گرفته است.